Vivien Leigh Net Worth: Wiki, Żonaty, Rodzina, Ślub, Wynagrodzenie, Rodzeństwo

2024 Autor: Lewis Russel | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 06:11

Wartość netto Vivian Mary Hartley wynosi 10 milionów dolarów

Vivian Mary Hartley Wiki Biografia

Vivian Mary Hartley urodziła się 5 listopada 1913 roku w Darjeeling w Indiach i była aktorką, która przez 30 lat wystąpiła w 20 produkcjach filmowych i telewizyjnych. Leigh zyskała sławę dzięki roli Scarlett O’Hary w filmie „Przeminęło z wiatrem” (1939), za który zdobyła Oscara. Leigh była aktywna w przemyśle rozrywkowym od 1920 do 1967 roku, kiedy zmarła.

Jak bogata była aktorka? Autorytatywne źródła oszacowały, że ogólna wielkość majątku Vivien Leigh wyniosła aż 10 milionów dolarów, jak wynika z danych przedstawionych w połowie 2017 roku.

Vivien Leigh Wartość netto 10 milionów dolarów

Po pierwsze, Vivien Leigh była córką bogatego maklera giełdowego Ernesta Hartleya i Gertrude Yackjee. Urodziła się w Indiach, gdzie spędziła pierwsze sześć lat swojego życia. W 1920 roku rodzina opuściła Darjeeling i wróciła do Anglii. Leigh został wysłany do katolickiej szkoły z internatem na następne osiem lat. Następnie studiowała dramat w Royal Academy of Dramatic Art w Londynie.

Vivien pojawiła się na scenie ze swoją matką, gdy miała trzy lata, ale dopiero w 1934 roku pracowała w swoim pierwszym filmie – „Rzeczy są patrząc w górę”. Producent filmowy Alexander Korda zobaczył ją w sztuce „Maska cnoty” (1935) i dał jej kontrakt na dziesięć brytyjskich filmów, a ona zagrała w sześciu z nich, a następnie wyjechała do Hollywood w 1938 roku. Myron Selznick był zachwycony aktorka Vivien, wciąż nieznana w USA. Zaproponowano jej słynną rolę Scarlett O’Hary, mimo że Leigh musiała brać lekcje mowy, aby nauczyć się akcentu południowego stanu USA. Ponadto brała lekcje śpiewu i baletu, aby poprawić głos i postawę. Podczas kręcenia filmu „Przeminęło z wiatrami” scenariusz był stale przerabiany; nigdy nie było w Hollywood produkcji na tak dużą skalę, która przyniosłaby tak ogromną pracę producentom, trzem reżyserom, aktorom i ekipie technicznej. W 1940 roku otrzymała Oscara za rolę najlepszej aktorki, po czym aktorka wróciła do Anglii, z dobrze ugruntowaną wartością netto i reputacją.

W 1947 roku Leigh podpisał kontrakt na zdjęcia do „Anny Kareniny”. Chociaż była w ciężkiej depresji i psychozy, cierpiała na nadmierne spożycie alkoholu, uwielbiała rolę Anny. Jesienią 1949 roku Leigh zagrał rolę Blanche w hollywoodzkiej adaptacji sztuki „Tramwaj zwany pożądaniem” u boku Marlona Brando. Tym samym Leigh zdobyła swojego drugiego Oscara dla najlepszej aktorki.

Od 1950 roku Leigh często chorował i przechodził kilka załamań nerwowych. Poszła na leczenie psychiatryczne i często była zmuszana do zaprzestania strzelania ze względu na jej stan zdrowia. Cierpiała również na poważne problemy z pamięcią i nie mogła już regularnie występować w teatrze. W latach 1960 – 1961 Vivien Leigh coraz bardziej pogrążała się w depresji. Dużo też piła, ale i tak odnosiła sukcesy na scenie. W 1960 roku rozpoczęła zdjęcia do „Rzymskiej wiosny pani Stone” i za rolę w filmie otrzymała dobre recenzje, które tak bardzo pomogły jej zdrowiu, że chciała wystąpić ponownie. W 1963 roku została uhonorowana Nagrodą Tony za rolę w musicalu „Tovarich”, jednak występy okazały się tak wyczerpujące, że doznała wypalenia i ponownie musiała udać się do kliniki psychiatrycznej. Odtąd była pod opieką i towarzyszeniem pielęgniarki. W 1965 odbyła trasę koncertową ze sztuką „Iwanow” Antona P. Czechowa przez Anglię i Stany Zjednoczone, stale powiększając swoją wartość netto.

Wreszcie w życiu osobistym aktorki Leigh i Herbert Leigh Holman pobrali się w 1932 roku, a rok później urodziła się ich córka Suzanne, ale rozwiedli się w 1940 roku. Niedługo potem poślubiła aktora Laurence'a Oliviera, ale rozwiedli się w 1960 roku. Od tego czasu aż do śmierci była w związku z Johnem Merivale. 7 lipca 1967 r. John Merivale znalazł ją martwą na podłodze jej sypialni w Londynie w Anglii – przyczyną śmierci była gruźlica. Jej prochy zostały rozrzucone na stawie ich ostatniej rezydencji, Tickerage Mill.