Humphrey Bogart Net Worth: Wiki, żonaty, rodzina, ślub, wynagrodzenie, rodzeństwo

2024 Autor: Lewis Russel | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 06:11

Wartość netto Humphrey DeForest Bogart wynosi 5 milionów dolarów

Humphrey DeForest Bogart Wiki Biografia

Humphrey Bogart urodził się 25 grudnia 1899 roku w Nowym Jorku w USA i był kultowym, nagrodzonym Oscarem aktorem filmowym i teatralnym, znanym przede wszystkim z takich filmów jak „Sokół maltański” (1941), „Casablanca” (1942).), „Wielki sen” (1946) i „Skarb Sierra Madre” (1948). Kariera Bogarta rozpoczęła się w 1921 i zakończyła w 1956. Zmarł w 1957.

Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, jak bogaty był Humphrey Bogart w chwili swojej śmierci? Według autorytatywnych źródeł oszacowano, że wartość netto Bogarta wynosiła aż 5 milionów dolarów, co jest kwotą zarobioną podczas jego udanej kariery aktorskiej. Oprócz bycia główną gwiazdą na dużym ekranie, Bogart grał w teatrze i radiu, co również poprawiło jego bogactwo.

Humphrey Bogart Wartość netto 5 milionów dolarów

Humphrey Bogart był najstarszym dzieckiem Belmonta DeForest Bogart i Maud Humphrey i wychowywał się w rodzinie angielsko-holenderskiej (ojciec) i brytyjskiej (matka) wraz ze swoimi siostrami Frances i Catherine Elizabeth. Poszedł do Delancey School, zanim przeniósł się do prestiżowej Trinity School. Dobrze usytuowana rodzina Bogarta wykorzystała swoje powiązania, aby wysłać go do elitarnej szkoły z internatem Phillips Academy, z planem kontynuowania nauki w Yale, ale Humphrey został wydalony w 1918 roku, więc tej wiosny zaciągnął się do marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych.

W 1921 roku Bogart zadebiutował w sztuce „Drifting”, a do 1935 wystąpił w ponad 15 produkcjach na Broadwayu. W 1930 Humphrey zadebiutował w filmie Johna Forda „W górę rzeki” i kontynuował role w takich filmach jak „Diabeł z kobietami” (1931) i „Ciało i dusza” (1931). W 1936 roku Bogart przykuł uwagę w „Skamieniałym lesie” z Leslie Howard i Bette Davis, a następnie zagrał w nominowanym do Oscara „Czarnym legionie”. Humphrey był dość zajęty w 1937 roku, grając ponownie w „Marked Woman” u boku Bette Davis, w „Kid Galahad” z Edwardem G. Robinsonem i Bette Davis oraz w nominowanym do Oscara „Dead End” Williama Wylera. Bogart zakończył lata 30. rolami w „Niesamowitym doktorze Clitterhouse” (1938) oraz w nominowanym do Oscara „Aniołach z brudnymi twarzami” Michaela Curtiza (1938) z Jamesem Cagneyem i Patem O’Brienem. Zagrał także w nominowanym do Oscara „Mrocznym zwycięstwie” Edmunda Gouldinga (1939) u boku Bette Davis oraz w „Ryczących latach dwudziestych” (1939) z Jamesem Cagneyem i Priscilla Lane. Do tego czasu jego wartość netto była już dobrze ugruntowana.

Bogart zaczynał lata 40. od ról w takich filmach jak „Brat Orchidea” (1940), „Jeżdżą nocą” (1940) i „High Sierra” (1941), ale potem zagrał w nominowanym do Oscara filmie Johna Hustona „Maltańczyk”. Falcon” (1941), który pomógł mu zostać międzynarodową gwiazdą. Film zarobił na całym świecie ponad 1,7 miliona dolarów, co w tamtym czasie było bardzo dochodowe i pomogło Humphreyowi znacznie zwiększyć jego wartość netto. Następnie zagrał w „Całej nocy” (1942) oraz w nagrodzonej Oscarem „Casablance” Michaela Curtiza (1943) u boku Ingrid Bergman i Paula Henreida; to arcydzieło zapewniło mu pierwszą nominację do Oscara dla najlepszego aktora w głównej roli i przyniosło mu dużo pieniędzy. Te dwa filmy zapoczątkowały Bogarta jako gwiazdę Hollywood i kontynuował pracę w bardzo znanych filmach.

W 1943 zagrał w nominowanej do Oscara „Akcji na północnym Atlantyku”, a jego kolejne dwa filmy również otrzymały nominacje do Oscara: „Sahara” Zoltana Kordy i „Dziękuję szczęśliwym gwiazdom” Davida Butlera (1943). W połowie lat 40. Humphrey grał u boku Lauren Bacall w „Mieć i nie mieć” Howarda Hawksa (1944), w „Konflikcie” (1945) i w „Wielkim śnie” (1946). On i Bacall zagrali w „Mrocznym przejściu” (1947), a następnie zagrał główne role w nagrodzonych Oscarem filmach Johna Hustona „Skarb Sierra Madre” (1948) i „Key Largo” (1948) u boku Edwarda G. Robinsona i Lauren Bacall.

Schorzenia Bogarta nie pozwalały mu pojawiać się na ekranie tak często, jak w latach 50., jak wcześniej w karierze, ale zagrał w kilku znaczących filmach. We wczesnych latach 50. Humphrey grał role w „In a Lonely Place” (1950) i „The Enforcer” (1951), zanim zdobył swojego pierwszego i jedynego Oscara za „Afrykańską królową” Johna Hustona (1951) z Katharine Hepburn. Film zarobił ponad 10 milionów dolarów w kasie i był jednym z najbardziej lukratywnych w karierze Bogarta. Kontynuował z „Deadline – USA”. (1952), był nominowany do Oscara za „Bunt u Kaina” Edwarda Dmytryka (1954), a następnie w nagrodzonej Oscarem „Sabrinie” Billy'ego Wildera (1954) z Audrey Hepburn i Williamem Holdenem. Ostatnimi filmami Humphreya były nagrodzone Oscarem „Kwintesencja” Josepha L. Mankiewicza (1954) u boku Avy Gardner, w „Godzinach rozpaczy” (1955) oraz w nagrodzonym Oscarem „The Harder One Fall” Marka Robsona (1956).

Jeśli chodzi o jego życie osobiste, Humphrey Bogart był żonaty z Helen Menken od 1926 do 1927, a następnie z Mary Philips od 1928 do 1938. Jego trzecią żoną była Mayo Methot od 1938 do 1945, a następnie wyszła za koleżankę aktorki Lauren Bacall - 24 lata jego młodszy – od 1945 roku do chwili śmierci i miał z nią dwoje dzieci.

Bogart, palący przez całe życie, zdiagnozowano raka przełyku w 1956 roku i zmarł 14 stycznia 1957 w Los Angeles w USA po zapadnięciu w śpiączkę.