Elizabeth Taylor Net Worth: Wiki, Żonaty, Rodzina, Ślub, Wynagrodzenie, Rodzeństwo

2024 Autor: Lewis Russel | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 06:11

Majątek Dame Elizabeth Rosemond Taylor wynosi 600 milionów dolarów

Dame Elizabeth Rosemond Taylor Wiki Biografia

Angielska aktorka Dame Elizabeth Rosemond Taylor urodziła się 27 lutego 1932 roku w Hampstead w Londynie, w Anglii, uważana przez niektórych za jedną z najwybitniejszych aktorek wszechczasów, prawdopodobnie najlepiej rozpoznaną dzięki roli Catherine Holly w filmie „Nagle, ostatni Summer” (1959), grając Glorię Wandrous w „Butterfield 8” (1960) oraz jako Martę w „Kto się boi Virginii Woolf?” (1966). Jej kariera była aktywna od 1942 do 2007 roku. Zmarła w 2011 roku.

Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, jak bogata była Elizabeth Taylor? Według autorytatywnych źródeł oszacowano, że wartość netto Elżbiety w chwili jej śmierci na imponującą kwotę 600 milionów dolarów, zgromadziła w dużej mierze dzięki jej udanej karierze aktorskiej. Inne źródła jej bogactwa pochodziły ze sprzedaży jej dwóch najlepiej sprzedających się perfum – „Passion” i „White Diamonds” oraz jej własnej firmy modowej House of Taylor. Ponadto można podejrzewać, że przyczyniły się do tego również porozumienia rozwodowe z jej ośmiu małżeństw.

Elizabeth Taylor o wartości netto 600 milionów dolarów

Elizabeth Taylor była córką Francisa Lenna Taylora, handlarza dziełami sztuki i Sary Sothern, aktorki teatralnej; ponieważ jej rodzice byli Amerykanami, od urodzenia otrzymała podwójne obywatelstwo. Uczęszczała do Byron House, szkoły Montessori, ale kiedy rodzina wróciła do Beverly Hills w Los Angeles, kontynuowała naukę w Hawthorne School. Wkrótce pod wpływem matki zaczęła robić karierę początkowo jako aktorka dziecięca, ponieważ jej oczy były niebieskie, czasem prawie fioletowe, co przyciągało uwagę widzów.

Elizabeth została zauważona przez Johna Cheevera Cowdina, który był przesłuchiwany w Metro-Goldwyn-Mayer i Universal Pictures, które zaproponowały jej kontrakt w 1941 roku, więc w następnym roku zadebiutowała w filmie „Jest jeden rodzi się w każdej minucie”, co zapoczątkowało jej wartość netto. Później podpisała kontrakt z MGM i została obsadzona jako Priscilla w „Lassie Come Home” w 1943 roku i jako „Jane Eyre” w tym samym roku, a rok później pojawiła się w innych filmach „National Velvet”.” i m.in. „Ojciec Oblubienicy” (1950).

Jej popularność zaczęła ogromnie rosnąć, gdy została wybrana do jednej z głównych ról w filmie George'a Stevensa „Miejsce w słońcu” (1951), który odniósł komercyjny sukces. W następnym roku Elizabeth zagrała rolę Anastacii Macaboy w komedii romantycznej „Miłość jest lepsza niż kiedykolwiek”, po czym w tym samym roku została obsadzona w „Ivanhoe”. W 1956 zagrała Leslie Lynnton Benedict w filmie „Giant”, za który otrzymała nagrodę Złotego Globu za Specjalne Osiągnięcia. Od tego czasu odniosła sukces za sukcesem, grając Susannę Drake w „Raintree County” w 1957 roku i jako Maggie „The Cat” Pollit w „Kocie na gorącym blaszanym dachu” w 1958 roku, obie zdobyły nagrodę Laurel dla najlepszej kobiety Dramatyczna wydajność. W następnym roku zdobyła Złoty Glob dla najlepszej aktorki w dramacie kinowym za rolę Catherine Holly w filmie „Nagle zeszłego lata”, a w 1960 roku zdobyła Oscara dla najlepszej aktorki za tę rolę Glorii Wandrous w „Butterfield 8”. Wszystkie te role znacznie zwiększyły jej wartość netto.

Kolejna duża rola Elizabeth pojawiła się w 1963 roku, kiedy wystąpiła w tytułowej roli w filmie „Kleopatra” u boku swojego przyszłego męża Richarda Burtona, a trzy lata później wystąpili razem w głównych rolach w „Kto się boi Virginii Woolf?”, który zaznaczyła całą jej karierę aktorską, ponieważ zdobyła wiele nagród, w tym drugą Oscara dla najlepszej aktorki, nagrodę BAFTA dla najlepszej aktorki w roli głównej, nagrodę Laurel za najlepszą kobiecą kreację dramatyczną itp.

W latach 70. i 80. Elizabeth wystąpiła w kilku znaczących rolach, w tym jako Jimmie Rosie Probert w „Under Milk Wood”, wcieliła się w Barbarę Sawyer w filmie „Środa popielcowa” Larry'ego Peerce'a oraz jako Desiree Armfeldt w „Muzyce na noc”. W 1981 roku zadebiutowała gościnnie w serialu „Szpital ogólny” jako Helena Cassadine, a cztery lata później zagrała rolę Louelli Parsons w telewizyjnym filmie „Malice In Wonderland” i została wybrana do przedstawia panią Conti w miniserialu telewizyjnym „Północ i południe”. Wszystkie te role znacznie zwiększyły jej wartość netto.

Mówiąc dalej o swojej karierze aktorskiej, w następnej dekadzie Elizabeth kontynuowała gościnne role w takich serialach telewizyjnych jak „Captain Planet And The Planeteers”, „The Niania” i „Can't Hurry Love” (1996), m.in. inne, zwiększając jej wartość netto. Co więcej, dostała rolę w filmie „These Old Broads” z 2001 roku, a także podkładała głos w kilku tytułach, w tym „Simpsonowie” w latach 1992-1993, „High Society” w 1996 roku i „Bóg, diabeł”. I Bob” w 2001 roku. Jej ostatni występ był na scenie, kiedy wystąpiła w sztuce „Love Letters” w 2007 roku.

Dzięki swoim osiągnięciom w branży filmowej, Elizabeth Taylor zajęła w 1999 roku siódme miejsce na liście największych amerykańskich legend ekranowych Amerykańskiego Instytutu Filmowego. Otrzymała również nagrodę za całokształt twórczości.

Jeśli chodzi o jej życie osobiste, było tak ekspansywne, jak jej kariera aktorska. Elizabeth Taylor wyszła za mąż osiem razy za siedmiu mężów; dwukrotnie wyszła za mąż za aktora Richarda Burtona, najpierw od 1964 do 1974, a później od 1975 do 1976. Jej innymi mężami byli Conrad Hilton, Jr. (1950-1951); Michael Wilding (1952-1957), z którym miała dwoje dzieci; Michael Todd (1957-1958), z którym miała jedno dziecko; Eddie Fisher (1959-1964); Johna Warnera (1976-1982); i Larry Fortensky (1991-1996).

Poza karierą aktorską Elżbieta była również uznawana za filantropkę i jedną z pierwszych celebrytek, które w 1985 roku założyły American Foundation for AIDS Research, za co dwa lata później została kawalerem francuskiej Legii Honorowej. Nadal pomagała ludziom z tym problemem, aw 1993 roku założyła Fundację Elizabeth Taylor AIDS, aw tym samym roku zdobyła za swoje wysiłki Nagrodę Humanitarną im. Jeana Hersholta.

Elizabeth Taylor zmarła z powodu zastoinowej niewydolności serca w wieku 79 lat, 23 marca 2011 roku w Los Angeles w Kalifornii.